عواقب محبت بیش از حد پدر و مادربزرگ بر رشد نوه چیست؟

به گزارش آی‌زندگی، همه ما بار‌ها شاهد گریه بی‌امان و اصرار برای ماندن در خانه پدر و مادربزرگ و سایر افراد خانواده از طرف کودکان و خردسالان بوده‌ایم و شاید هم خود ما در دوران کودکی بار‌ها با گریه و پا کوبیدن خواستار ماندن نزد فردی و یا رفتن به بیرون با او بودیم، این رفتار‌ها که نشان‌دهنده علاقه و محبت متقابل کودک و فرد بزرگ‌سال است گاهی می‌تواند به آینده کودک آسیب بزند و فرد را دچار وابستگی افراطی کند. این موضوع شاید سبب آزار و اذیت برای خانواده و افرادی که گاهی به اجبار لبخند تلخی به کودک می‌زنند شود.

به نقل از آنا، با توجه به اینکه این موضوع مبتلابه بیشتر مادران و پدرانی شده و از طرفی امروزه که کودکان به‌دلیل مشغله و فعالیت پدر و مادر، وقت خود را در مهدکودک و یا خانه خاله و مادربزرگ می‌گذرانند این وابستگی‌های افراطی بیشتر شده است. در همین خصوص با یکی از روان‌شناسان کودک و نوجوان به گفتگو نشسته که نتیجه را باهم می‌خوانیم:
فاطمه قاسم‌زاده با بیان اینکه متأسفانه امروزه برخی خانواده‌ها به‌دلیل مشغله و فعالیتی که دارند ساعت زیادی از روز، کودک را نزد پدر و مادرشان و یا سایر اقوام خود نگهداری می‌کنند، عنوان کرد: به همین دلیل ارتباط کودک با آن‌ها متعادل نیست.

وی با بیان اینکه برخی پدربزرگ و مادربزرگ‌ها یا سایر اقوام رفتار افراطی با کودک دارند و این امر سبب وابستگی بیش از حد آن‌ها می‌شود، اذعان کرد: در واقع کودک کنار این افراد هر کاری که دوست دارد انجام می‌دهد و در مقابل تمام مطالبات و خواسته‌های به‌حق و یا نابه‌حق خود پاسخ مثبت می‌شنود.

این روان‌شناس کودک و نوجوان با بیان اینکه روش تربیتی که باعث توجه بیش از حد به فرزند می‌شود درست نیست، اظهار کرد: محبت و آزاد گذاشتن بیش از حد، به نفع کودک نیست. قاسم‌زاده با بیان اینکه توجه بیش از حد پدر و مادربزرگ باعث می‌شود که کودک بیشتر از خانواده خود به آن‌ها وابسته شود، افزود: به‌دلیل آزادی عمل بیش از حد در خانه آن‌ها، علاقه و تمایلی برای رفتن به منزل خودشان ندارند و برای ماندن اصرار می‌کنند.

وی با بیان اینکه وقتی کودک اصرار به ماندن در خانه اقوام و دوستان خود دارد نباید به اجبار او را وادار به کاری کرد، چون سبب لجبازی او می‌شود، اذعان کرد: از طرفی دیگر نمی‌توان بی‌قید و شرط تابع نظرات کودک خود شد، بهترین راه حل این است که والدین از قبل و به‌صورت مستمر قوانین خانواده را برای کودک شرح دهند و از طرفی دیگر پدر و مادربزرگ از کودک بخواهند که به منزل خود برود.

این روان‌شناس در ادامه گفت: افرادی که با کودک میانه خوبی دارند می‌توانند با صحبت کردن با زبان کودکانه و عناوینی همچون «بچه‌ها شب‌ها باید کنار پدر و مادرشان باشند» «ما شب کودک نگهداری نمی‌کنیم» و … از او بخواهند که همراه پدر و مادر به خانه خودشان برود.

قاسم‌زاده با بیان اینکه پدر و مادربزرگ و سایر اقوام باید کودکان را از برخی کار‌هایی که دوست ندارند او انجام دهد منع کنند، عنوان کرد: در واقع این افراد باید محبت خود را به کودک کنترل کنند و اجازه ندهند که او از محبت و علاقه آن‌ها سوءاستفاده کند.

وی با بیان اینکه نوه‌ها باید بدانند که در خانه دیگران هم قوانینی وجود دارد و لازم است آن‌ها را رعایت کنند، اظهار کرد: زمانی که بچه‌ها برای ماندن در منزل پدر و مادربزرگ اصرار می‌کنند آن‌ها با لحنی کودکانه نباید این اجازه را بدهند. این روان‌شناس با بیان اینکه وقتی پدر و مادربزرگ در مقابل اصرار کودک برای ماندن مخالفتی نکرده و سکوت می‌کنند و والدین فرزند را به‌اجبار با خود می‌برند، اذعان کرد: این امر باعث می‌شود که کودک حس بدی نسبت به آن‌ها پیدا کرده و به پدر و مادربزرگ تمایل بیشتری نشان دهد.

قاسم‌زاده با بیان اینکه محبت کودک به افراد مختلف ناشی از رفتار و نحوه برخورد آن‌ها با اوست، خاطرنشان کرد: متأسفانه کودکانی که خیلی به پدر و مادربزرگ خود وابسته هستند رفتار خوبی با کودکان هم‌سن ندارند چراکه دوستان آن‌ها نمی‌توانند همیشه به آن‌ها محبت کرده و یا به حرف آن‌ها گوش کنند.

وی با بیان اینکه وابستگی بیش از حد کودکان به پدر و مادربزرگ رشد اجتماعی آن‌ها را مختل می‌کند، عنوان کرد: این امر باعث می‌شود که ارتباط کودک با والدین خود، سایر اقوام و حتی کودکان هم‌سن آن‌ها آسیب ببیند. این روان‌شناس با بیان اینکه کودکان در مدرسه و مهدکودک ارتباط دستوری با دوستان خود برقرار می‌کنند و انتظار ندارند که همه افراد کلاس و مدرسه به حرف او گوش کنند، اذعان کرد: در واقع توجه و محبت بیش از حد به ضرر کودک تمام می‌شود و والدین باید ارتباط آن‌ها را با سایر افراد متعادل کنند.

قاسم‌زاده با بیان اینکه وابستگی بیش از حد کودک به سایر اقوام باید به‌تدریج کم شود و نمی‌توان یک‌باره از آن‌ها انتظار داشت که درخواست ماندن کنار آن‌ها را نکنند، افزود: به طور مثال اگر در گذشته ماندن در خانه پدر و مادربزرگ پنج‌بار در هفته بود از این به بعد آن را به دو شب کاهش دهند. وی با بیان اینکه متأسفانه بیشتر والدین از نحوه برخورد صحیح با فرزند خود آگاه نیستند، خاطرنشان کرد: در واقع آن‌ها به فکر غذا، تفریح، پوشاک و سایر ابعاد زندگی هستند به‌جز نحوه تعامل و تربیت صحیح و به‌روز.

این روان‌شناس کودک و نوجوان گفت: بیشتر والدین اطلاعی از میزان اختیار، کنترل، محبت و … که باید به کودک بدهند ندارند و با افراط و تفریط در این خصوص به فرزند خود آسیب زده و آینده او را تحت تأثیر قرار می‌دهند. قاسم‌زاده با بیان اینکه پدر و مادر باید با جنبه چهارگانه رشد کودک آشنا باشند؛ ابراز کرد: باید بدانند که کودک از نظر رشد جسمی، روحی، فکری، اجتماعی و عاطفی چه نیاز‌هایی دارند و چه اقداماتی برای تأمین آن‌ها انجام دهند.