به گزارش آیزندگی، اصطلاح هایپرلکسیا در سال ۱۹۶۷ ابداع شد و معمولاً با چهار ویژگی مشخص میشود. اینها عبارتند از داشتن مهارتهای خواندن پیشرفته، یادگیری خواندن زود هنگام بدون آموزش، علاقه شدید به حروف و کتاب و داشتن یک اختلال عصبی رشدی همراه.به عبارت دیگر، کودکان مبتلا به هایپرلکسیا اغلب خوانندگان خودآموختهای هستند که میتوانند بسیار بالاتر از آنچه در سن خود انتظار میرود بخوانند، اما در درک آنچه میخوانند دچار مشکل میشوند. آنها در دانستن اینکه چگونه کلمات نوشته شده را رمزگشایی کنند عالی هستند اما با درک مطلب مشکل دارند. این ویژگی در اوتیسم رایج است. کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب کلمات را تشخیص میدهند، اما برای درک معنای متن یا پاراگراف تلاش میکنند.
علائم و نشانهها
واضحترین و رایجترین ویژگی مرتبط با هایپرلکسیا، مهارتهای سریع کلمهخوانی است. متداولترین مورد بعدی شیفتگی شدید به حروف، سایر اشکال چاپی و گاهی اوقات حتی اعداد است. گاهی اوقات والدین متوجه میشوند که فرزند خردسالشان کاملاً مجذوب حروف میشود، همانطور که کودک دیگر ممکن است مجذوب کامیون، قطار، توپ و غیره شود. خیلی وقتها حتی قبل از اینکه صدای حروف را بفهمند به حروف عشق میورزند. مطالعات تصویربرداری از مغز نشان میدهد که مناطقی از مغز مرتبط با پردازش بصری ممکن است در میان افراد مبتلا به هایپرلکسیا فعالتر باشد.
درمان
اگرچه رمزگشایی کلمات به طور موثر و دقیق بخشی ضروری از خواندن است، اما تنها مهارت مورد نیاز برای موفقیت تحصیلی نیست. دانشآموزان همچنین باید بتوانند آنچه را که میخوانند درک کنند و همچنین آنچه را که خواندهاند در تکالیف خود و سایر فعالیتهای مدرسه ادغام کنند تا بتوانند موفق شوند.
به همین دلیل، کودکان مبتلا به هایپرلکسیا احتمالاً باید با متخصصان مختلفی مانند آسیبشناسان زبان گفتار و روانشناسان عصبی کار کنند تا بتوانند راههایی را برای مقابله با چالشهای خواندن خود بیاموزند.توجه به این نکته ضروری است که هیچ راه مشخصی برای درمان آن وجود ندارد. در واقع، بهترین برنامههای درمانی نه تنها کل کودک را در نظر میگیرند، بلکه برای کمک به او در به حداکثر رساندن پتانسیل خود طراحی شدهاند. اولین سوالی که باید پرسید این است که نقاط قوت و ضعف آنها چیست؟ سپس چگونه میتوانیم از این نقاط قوت برای کار بر روی آن نقاط ضعف استفاده کنیم؟
به خاطر داشته باشید که شما به عنوان والدین بخش بزرگی از برنامه درمانی فرزندتان هستید. اغلب شما اولین کسی هستید که متوجه میشوید فرزندتان به چه چیزی نیاز دارد و چه چیزی کار میکند یا نمیکند.
در مورد آنچه مشاهده میکنید یادداشتبرداری کنید و به طور منظم با معلمان، درمانگران و متخصصان صحبت کنید.برنامه درمانی فرزند شما احتمالاً با رشد و یادگیری تغییر خواهد کرد و شما در آن نقش حیاتی ایفا میکنید. به طور کلی، کودکان مبتلا به هایپرلکسیا ممکن است نیاز داشته باشند که در گفتاردرمانی شرکت کنند، برقراری ارتباط را تمرین کنند و دروسی را دریافت کنند که به آنها یاد میدهد چگونه آنچه را که میخوانند درک کنند.
منبع: سلامت