به گزارش آی‌زندگی، در واقع حس درک نشدن در وجود ما همیشه واقعی نیست. ایجاد چنین احساسی گاهی از آنجا سرچشمه می گیرد که بسیاری از مردم مهارت رفتار همدلانه را نیاموخته اند؛ از این رو بازخورد ها و واکنش هایشان به گونه ای است که این تصور در ما شکل می گیرد که ما را نمی فهمند و همین امر سبب می شود که عواطف ما بیش از پیش آسیب ببیند و بیشتر در لاک تنهایی خود فرو رویم.
چگونه در دیگران احساس درک شدن ایجاد کنیم؟
برای این که به دیگران احساس خوشایند و رضایت بخش درک شدن بدهیم و رابطه ما با آنها عمیق تر و با کیفیت تر شود، کافی است بتوانیم دنیا را از چشم دیگران ببینیم و با آن ها هم احساس شویم. همچنین کمی درباره واکنش هایی که می خواهیم از خود نشان دهیم، فکرکنیم و ببینیم هر رفتار ساده ما ممکن است چه تاثیر مثبت یا منفی بر روی طرف مقابل بگذارد. در ادامه برخی از نکات کلیدی که در چنین شرایطی ما را یاری می دهد، بخوانید:
با دقت گوش کنید
وقتی کسی از مشکلی که او را آشفته کرده، با شما صحبت می کند، نیاز دارد که شما با دقت به حرف هایش گوش دهید تا بتوانید به درستی حال او را درک کنید؛ پس سعی کنید حواستان به چیزهای دیگری مثل تلفن همراه، تلویزیون، صداهای دیگر و … پرت نشود؛ چرا که آن شخص احساس بی توجهی می کند. برای رفع این احساس، حتما در فواصل صحبت او سوالاتی بپرسید تا بداند که برای او احترام قائل هستید و مشتاقانه به صحبت هایش گوش می دهید و برایتان مهم است. گوش دادن با شنیدن فرق دارد؛ شنیدن در گوش اتفاق می افتد و گوش دادن در مغز. شنیدن حتما باید با توجه و تمرکز و دقت باشد وگرنه سبب رنجش بیشتر می شود.
نصیحت نکنید
در شیوه برقراری ارتباط با فردی که دچار مشکل است، باید خیلی احتیاط کرد. چنین شخصی حوصله شنیدن پند و نصیحت ندارد و پند دادن، از موانع ارتباطی است؛ پس تا زمانی که شرایط به طور کامل برای پند و اندرز مهیا نیست، از آن بپرهیزید.
سرزنش نکنید
برخی از افراد وقتی در شرایطی قرار می گیرند که کسی مشکلی را با آن ها در میان می گذارد، به جای آن که همدلانه حرف های آن شخص را گوش کنند، دنبال مقصر می گردند یا به سرزنش طرف مقابل می پردازند؛ این کار نه تنها مشکلی را حل نمی کند، بلکه سبب می شود آن شخص از شما فاصله بگیرد و دیگر مشکلاتش را با شما مطرح نکند.
قضاوت کردن، ممنوع
همیشه به خاطر داشته باشید که قضاوت کردن از جمله اشتباهاتی است که روابط بین فردی را به سرعت تخریب می کند؛ چرا که هر فرد تنها از منظر خود وقایع، اتفاقات و رفتار‌ها را می‌بیند و بر اساس داده‌های محدود و تجربیات خود آنها را می‌سنجد و داوری می‌کند؛ از این رو ممکن است نتواند همه ابعاد را ببیند. در واقع ما به جای قضاوت کردن، تنها باید به شخصی که مشکلش را با مطرح کرده، این پیام را بدهیم که بی هیچ قضاوتی شنونده حرف هایش هستیم و هر کمکی از دستمان برآید، بی دریغ انجام خواهیم داد.
مقایسه شخص با خود و دیگری اشتباه است
بسیاری از ما عادت داریم وقتی کسی از مشکلاتش می گوید، یا او را با خود در برهه ای از زندگی مقایسه می کنیم یا با دیگرانی که مشکل مشابهی دارند. این کار هرگز کسی را آرام نمی کند؛ گاهی حتی سبب می شود که او فکر کند ما شرایط او را درک نمی کنیم و بیشتر نا امید شود. با مقایسه کردن، ما به هیچ هدفی نمی رسیم فقط حال طرف را بدتر می کنیم.
مشکل را کوچک و بی اهمیت نکنید
برخی از ما برای این که از اندوه شخص بکاهیم، سعی می کنیم آن مشکل را کوچک و بی اهمیت جلوه دهیم و به شخص القا کنیم که توانایی او بیش از این هاست؛ و با عباراتی مثل« چیز مهمی نیست.»؛ «بی دلیل ناراحتی»؛ « اصلا به آن موضوع فکر نکن» و «همه آدم ها مشکل دارند»، مشکلی را که برای او غیر قابل تحمل است، ساده می گیریم؛ در حالی که چنین شخصی تنها برای سبک شدن، نیاز دارد که عباراتی از این دست از ما بشنود که «حالت را می فهمم»؛ «حق داری. ترسیدی! اما حتما راه حلی هست.»؛ «شرایط سختی است. هرکسِ دیگری هم جای تو بود، نگران می شد! »؛ « خیلی وضعیت خوبی نیست. متوجهم که فشار سنگینی را تحمل می کنی!» این جملات شخص را نمی ترساند. تنها حس خوشایند درک شدن به او می دهد و او را ترغیب می کند تا با پذیرش مساله، به دنبال راه حل باشد.
مشکل را بزرگ نکنید
بعضی ها هم برعکسِ حالت قبلی، با شنیدن مشکل شخص دیگر، نه تنها خودشان مضطرب می شوند، او را هم به اضطراب می اندازند و با عباراتی مثل « وای! پس باید چه کار کرد؟»؛ « حالا چی می شود؟»؛ « اگر فلانی متوجه شود، چه می کنی؟»، حالِ شخص را خراب تر می کنند؛ در حالی که ما قرار است دیگری را آرام کنیم و نباید با کنترل نداشتن بر احساساتمان اوضاع را وخیم تر از واقعیت نشان دهیم.
آرامش خود را حفظ کنید
گاهی شرایطی پیش می آید که شخصی که درگیر مساله یا مشکلی است؛ انقدر آشفته و پریشان است که پرخاشگری می کند و هر اندازه با او همدلانه برخورد می شود، آرامش پیدا نمی کند؛ بعضی افراد در چنین موقعیتی نمی توانند خشم خود را مدیریت کنند و به اصطلاح از کوره در می روند و با عباراتی چون« هر جور خودت می دانی.»؛ «تو که به حرف کسی گوش نمی دهی!»؛ «اصلا به من چه ربطی دارد؟» و … شخص را بیشتر پریشان می کنند؛ باید حواسمان باشد که اگر نمی توانیم مشکلی را حل کنیم، با واکنش های ناصبورانه که به طور معمول از سر دلسوزی و ناراحتی است، اوضاع را بدتر از آنچه هست، نکنیم.
نظر و راه حل ندهید
همه ما باید توجه داشته باشیم که در مواجهه با افرادی که دچار مشکل هستند، تا زمانی که از ما درخواست نکرده اند، راه حل ندهیم و اظهار نظر نکنیم. از یک جایی به بعد اگر از ما خواسته شد که نظرمان را بگوییم، با احتیاط بگوییم:« بیا با هم همه راه حل های ممکن را بررسی کنیم. حتما راهی پیدا می شود که مشکل را حل کنیم یا دست کم از فشار و آسیب آن بکاهیم.» یا « هر کمکی از دست من برمی آید، در خدمتم.» یا حتی گاهی پیشنهاد دهید که می شود از شخصی متخصص و آگاه کمک گرفت.
برای این که به دیگران احساس خوشایند و رضایت بخش درک شدن بدهیم و رابطه ما با آنها عمیق تر و با کیفیت تر شود، کافی است بتوانیم دنیا را از چشم دیگران ببینیم و با آن ها هم احساس شویم. همچنین کمی درباره واکنش هایی که می خواهیم از خود نشان دهیم، فکرکنیم و ببینیم هر رفتار ساده ما ممکن است چه تاثیر مثبت یا منفی بر روی طرف مقابل بگذارد. در ادامه برخی از نکات کلیدی که در چنین شرایطی ما را یاری می دهد، بخوانید:
با دقت گوش کنید
وقتی کسی از مشکلی که او را آشفته کرده، با شما صحبت می کند، نیاز دارد که شما با دقت به حرف هایش گوش دهید تا بتوانید به درستی حال او را درک کنید؛ پس سعی کنید حواستان به چیزهای دیگری مثل تلفن همراه، تلویزیون، صداهای دیگر و … پرت نشود؛ چرا که آن شخص احساس بی توجهی می کند. برای رفع این احساس، حتما در فواصل صحبت او سوالاتی بپرسید تا بداند که برای او احترام قائل هستید و مشتاقانه به صحبت هایش گوش می دهید و برایتان مهم است. گوش دادن با شنیدن فرق دارد؛ شنیدن در گوش اتفاق می افتد و گوش دادن در مغز. شنیدن حتما باید با توجه و تمرکز و دقت باشد وگرنه سبب رنجش بیشتر می شود.
نصیحت نکنید
در شیوه برقراری ارتباط با فردی که دچار مشکل است، باید خیلی احتیاط کرد. چنین شخصی حوصله شنیدن پند و نصیحت ندارد و پند دادن، از موانع ارتباطی است؛ پس تا زمانی که شرایط به طور کامل برای پند و اندرز مهیا نیست، از آن بپرهیزید.
سرزنش نکنید
برخی از افراد وقتی در شرایطی قرار می گیرند که کسی مشکلی را با آن ها در میان می گذارد، به جای آن که همدلانه حرف های آن شخص را گوش کنند، دنبال مقصر می گردند یا به سرزنش طرف مقابل می پردازند؛ این کار نه تنها مشکلی را حل نمی کند، بلکه سبب می شود آن شخص از شما فاصله بگیرد و دیگر مشکلاتش را با شما مطرح نکند.
قضاوت کردن، ممنوع
همیشه به خاطر داشته باشید که قضاوت کردن از جمله اشتباهاتی است که روابط بین فردی را به سرعت تخریب می کند؛ چرا که هر فرد تنها از منظر خود وقایع، اتفاقات و رفتار‌ها را می‌بیند و بر اساس داده‌های محدود و تجربیات خود آنها را می‌سنجد و داوری می‌کند؛ از این رو ممکن است نتواند همه ابعاد را ببیند. در واقع ما به جای قضاوت کردن، تنها باید به شخصی که مشکلش را با مطرح کرده، این پیام را بدهیم که بی هیچ قضاوتی شنونده حرف هایش هستیم و هر کمکی از دستمان برآید، بی دریغ انجام خواهیم داد.
مقایسه شخص با خود و دیگری اشتباه است
بسیاری از ما عادت داریم وقتی کسی از مشکلاتش می گوید، یا او را با خود در برهه ای از زندگی مقایسه می کنیم یا با دیگرانی که مشکل مشابهی دارند. این کار هرگز کسی را آرام نمی کند؛ گاهی حتی سبب می شود که او فکر کند ما شرایط او را درک نمی کنیم و بیشتر نا امید شود. با مقایسه کردن، ما به هیچ هدفی نمی رسیم فقط حال طرف را بدتر می کنیم.
مشکل را کوچک و بی اهمیت نکنید
برخی از ما برای این که از اندوه شخص بکاهیم، سعی می کنیم آن مشکل را کوچک و بی اهمیت جلوه دهیم و به شخص القا کنیم که توانایی او بیش از این هاست؛ و با عباراتی مثل« چیز مهمی نیست.»؛ «بی دلیل ناراحتی»؛ « اصلا به آن موضوع فکر نکن» و «همه آدم ها مشکل دارند»، مشکلی را که برای او غیر قابل تحمل است، ساده می گیریم؛ در حالی که چنین شخصی تنها برای سبک شدن، نیاز دارد که عباراتی از این دست از ما بشنود که «حالت را می فهمم»؛ «حق داری. ترسیدی! اما حتما راه حلی هست.»؛ «شرایط سختی است. هرکسِ دیگری هم جای تو بود، نگران می شد! »؛ « خیلی وضعیت خوبی نیست. متوجهم که فشار سنگینی را تحمل می کنی!» این جملات شخص را نمی ترساند. تنها حس خوشایند درک شدن به او می دهد و او را ترغیب می کند تا با پذیرش مساله، به دنبال راه حل باشد.
مشکل را بزرگ نکنید
بعضی ها هم برعکسِ حالت قبلی، با شنیدن مشکل شخص دیگر، نه تنها خودشان مضطرب می شوند، او را هم به اضطراب می اندازند و با عباراتی مثل « وای! پس باید چه کار کرد؟»؛ « حالا چی می شود؟»؛ « اگر فلانی متوجه شود، چه می کنی؟»، حالِ شخص را خراب تر می کنند؛ در حالی که ما قرار است دیگری را آرام کنیم و نباید با کنترل نداشتن بر احساساتمان اوضاع را وخیم تر از واقعیت نشان دهیم.
آرامش خود را حفظ کنید
گاهی شرایطی پیش می آید که شخصی که درگیر مساله یا مشکلی است؛ انقدر آشفته و پریشان است که پرخاشگری می کند و هر اندازه با او همدلانه برخورد می شود، آرامش پیدا نمی کند؛ بعضی افراد در چنین موقعیتی نمی توانند خشم خود را مدیریت کنند و به اصطلاح از کوره در می روند و با عباراتی چون« هر جور خودت می دانی.»؛ «تو که به حرف کسی گوش نمی دهی!»؛ «اصلا به من چه ربطی دارد؟» و … شخص را بیشتر پریشان می کنند؛ باید حواسمان باشد که اگر نمی توانیم مشکلی را حل کنیم، با واکنش های ناصبورانه که به طور معمول از سر دلسوزی و ناراحتی است، اوضاع را بدتر از آنچه هست، نکنیم.
نظر و راه حل ندهید
همه ما باید توجه داشته باشیم که در مواجهه با افرادی که دچار مشکل هستند، تا زمانی که از ما درخواست نکرده اند، راه حل ندهیم و اظهار نظر نکنیم. از یک جایی به بعد اگر از ما خواسته شد که نظرمان را بگوییم، با احتیاط بگوییم:« بیا با هم همه راه حل های ممکن را بررسی کنیم. حتما راهی پیدا می شود که مشکل را حل کنیم یا دست کم از فشار و آسیب آن بکاهیم.» یا « هر کمکی از دست من برمی آید، در خدمتم.» یا حتی گاهی پیشنهاد دهید که می شود از شخصی متخصص و آگاه کمک گرفت.
منبع: ایران‌آنلاین