به گزارش آی‌زندگی، مکیدن انگشت در کودکان در واقع به دنبال رفلکس مکیدن یا رفلکس چرخاندن سر به طرف سینه مادر ایجاد می‌شود که از بدو تولد تا چند ماه پس از تولد در شیرخوار وجود دارد. حتی شواهدی وجود دارد که نوزادان قبل از زایمان انگشت و دست خود را می‌مکند. عمل مکیدن جزو رفلکس‌های طبیعی شیرخواران است. بنابراین مکیدن انگشت می‌تواند عملی طبیعی محسوب شود اما اگر این حالت برای ماه‌ها ادامه پیدا کند، باعث تغییر شکل انگشت می‌گردد و روی دندان نیز تاثیرسوء می‌گذارد. در بیش از نیمی از شیرخوارانی که از بدو تولد انگشت می‌مکند، تا سن ۶ یا ۷ ماهگی این کار ادامه دارد. گرچه گاهی این کار حتی تا سنین ۸ – ۹ سالگی ادامه پیدا می‌کند. ولی تا سنین ۲ تا ۳ سالگی هنوز جای نگرانی برای والدین ندارد.
برای پیشگیری از ادامه انگشت مکیدن کودکان باید قبل از هر چیز عوامل استرس‌زای محیط کودک را برطرف نماییم. در سن ۵ سالگی کودکان معمولا عوارض این عادت را می‌فهمند و باید برایشان درباره این عوارض توضیحات کافی را داد. توصیه می‌شود در این سن، تقویمی برای کودک خریداری کنید و به تعداد روزهایی که انگشتش را نمی‌مکد برایش علامت بزنید و به او جایزه بدهید. برای ترک عادت مکیدن انگشت می‌توان از مالیدن مواد بدمزه روی انگشتان تا مشغول کردن دست‌های کودک با اسباب‌بازی و وسایل مخصوصی که روی انگشتان کودک می‌گذارند، کمک گرفت. در این حالت لذت کودک از مکیدن انگشت کم می‌شود.
بد نیست بدانید عامل اصلی مکیدن انگشت بعد از یک سالگی استرس و اضطراب کودک است بنابراین باید هر نوع اضطراب در کودک را از بین برد. ضمن اینکه عصبانی شدن و داد زدن بر سر کودکان تاثیر منفی زیادی بر آنها دارد و باعث شدت گرفتن مکیدن انگشت خواهد شد. از عوارض انگشت مکیدن بعد از ۳ سالگی می‌توان به تغییر شکل استخوان‌های فک، کج درآمدن دندان‌ها، ایجاد عفونت در اطراف ناخن‌ها، تاثیر روی رشد کام، بیرون زدن دندان‌های فوقانی، فاصله افتادن میان فک بالا و پایین، اختلالات گفتاری مثل لکنت زبان و زخم شدن انگشت اشاره کرد. رفتار افراد خانواده، توجه، محبت و برقراری ارتباط بهتر با کودک، اثر بسیار مثبتی بر ترک این عادت دارد همچنین توصیه می‌شود با بازی و فعالیت‌های متفاوت، کودکان را سرگرم و رفتارهای نامناسب خود با کودک را اصلاح کنید.
منبع: سلامت