آیا می‌دانید کابوس‌ دیدن با زوال عقل رابطه دارد؟

به گزارش آی زندگی و به نقل از دیلی میل، به گفته این محققان خواب‌های بد {کابوس} در این سال‌ها قبل از شروع از دست دادن حافظه رایج می‌شوند.

محققان تیم دانشگاه بیرمنگام می‌گویند یافته‌های آنها مهم است و می‌تواند به شناسایی بیماران در “اولیه ترین مراحل” زوال عقل کمک کند.

دکتر ابیدمی اوتایکو، محقق ارشد، گفت در اوایل میانسالی علائم خطر بسیار کمی برای زوال عقل را می‌توان شناسایی کرد.

مطالعه انجام شده توسط این محققان که در مجله eClinicalMedicine منتشر شده شامل دو بخش است.

در بخش اول ۶۰۵ بزرگسال بدون زوال عقل، بین ۳۵ تا ۶۴ سال، به طور متوسط ​​به مدت ۹ سال مورد ردیابی قرار گرفتند.

از آنها خواسته شد تا تست‌های حافظه را در شروع مطالعه و یک بار دیگر در پایان انجام دهند. همچنین از داوطلبان در مورد الگوهای خواب آنها و اینکه آیا کابوس‌های شبانه را تجربه کرده‌اند سؤال شد.

از جزئیات آزمایش‌های حافظه برای ردیابی سرعت کاهش قدرت مغز استفاده شد.

این موضوع به “زوال شناختی” معروف است و یک پیامد طبیعی پیری است. با این حال، کاهش سریع‌تر از حد انتظار می‌تواند پیش‌نمایش زوال عقل باشد.

بیش از ۲۶۰۰ نفر بالای ۸۰ سال در بخش دوم مطالعه شرکت کردند. هیچ یک از شرکت کنندگان زوال عقل نداشتند.

آنها به طور متوسط ​​به مدت پنج سال ردیابی شدند و همچنین در مورد تجربیات خود از کابوس‌های شبانه گزارش دادند.

اما به جای اینکه از آنها خواسته شود آزمایش‌های حافظه را کامل کنند، محققان به سوابق پزشکی نگاه کردند تا مشخص کنند که آیا داوطلبان مبتلا به زوال عقل تشخیص داده شده‌اند یا خیر.

بزرگسالان میانسالی که حداقل دو کابوس در هفته را تجربه می‌کردند، چهار برابر بیشتر از کسانی که هیچ کابوسی را تجربه نکردند، دچار زوال شناختی قابل توجه ‌شدند.

نتایج همچنین نشان داد افراد بالای ۸۰ سال مبتلا به کابوس دو برابر بیشتر احتمال دارد که در نهایت به زوال عقل مبتلا شوند.

البته محققان بر این باور نیستند که کابوس‌ها – که ۵ درصد از بزرگسالان به طور مرتب از آن رنج می‌برند – باعث زوال عقل می‌شود.

اما آنها فکر می‌کنند که ممکن است به طور بالقوه محصول جانبی تخریب عصبی در لوب پیشانی راست باشند.

دکتر ابیدمی اوتایکو  می‌گوید در حالی که باید کارهای بیشتری برای تایید این پیوندها انجام شود، ما معتقدیم رویاهای بد می‌تواند راهی مفید برای شناسایی افراد در معرض خطر باشد.

او افزود که این موضوع می‌تواند به پزشکان اجازه دهد تا “راهبردهایی برای کاهش سرعت شروع بیماری” اتخاذ کنند.