به گزارش آی زندگی، این مرغ مگس خوار عادت کرده تا هر روز صبح اینجا آمده تا دوش بگیرد.
مرغ مگس خوار خانواده‌ای از پرندگان از راستهٔ بادخورک‌سانان است. حدود ۳۶۰ گونه از این پرندگان شناسایی شده‌است. مگس‌مرغ‌ها تنها بومی قارهٔ آمریکا هستند و در سراسر این قاره از آلاسکا تا تیرا دل فوئگو در جنوب آرژانتین یافت می‌شوند. اکثر این گونه‌ها در مناطق گرمسیر آمریکا پراکندگی دارند. آن‌ها جزو کوچک‌ترین پرندگان هستند و بیشتر گونه‌ها به درازای ۷٫۵ تا ۱۳ سانتی‌متر (۳–۵ اینچ) هستند. کوچک‌ترین گونهٔ موجود از این پرندگان، مگس‌مرغ زنبوری به درازای ۵ سانتی‌متر (۲ اینچ) و به وزنی کمتر از ۲ گرم (۰٫۰۷ اونس) است. بزرگ‌ترین آن‌ها نیز مگس‌مرغ غول‌پیکر با طول ۲۴ سانتی‌متر و وزنی معادل ۱۸ تا ۲۴ گرم است.
صدای بال‌های آن‌ها با فرکانس‌های بالا برای انسان قابل شنیدن می‌شود. آن‌ها در هوای میانه به کمک سرعت سریع بال‌زدن شناور می‌شوند. سرعت بال زدن در بزرگ‌ترین گونهٔ این پرنده از حدود ۱۲ ضربه در ثانیه متغیر است و در برخی از کوچک‌ترین‌ها به بیش از ۸۰ ضربه در ثانیه رسیده‌است. سرعت برخی از گونه‌ها در تونل‌های بادی اندازه‌گیری شده‌است و حداکثر سرعت آن‌ها از ۱۵ متر در ثانیه (۵۴ کیلومتر در ساعت) تجاوز می‌کند. بعضی از گونه‌ها در هنگام جفت‌یابی، می‌توانند با سرعت بیش از ۲۳ متر بر ثانیه یا ۸۳ کیلومتر در ساعت شیرجه بزنند. میانگین دفعات تپش قلب مگس‌مرغ حدود ۱٬۲۶۰ بار در دقیقه است.
مگس‌مرغ‌ها بالاترین میزان سوخت‌وساز پایه را در میان جانوران خون‌گرم دارند. به منظور حفظ انرژی در زمان‌هایی که غذا کم است یا شبانگاه که به دنبال تغذیه نمی‌روند، به وضعیتی به نام کندی (وضعیتی مانند خواب زمستانی) می‌روند و نرخ سوخت‌وساز پایه، تا یک پانزدهم میزان طبیعی کاهش می‌یابد.
گوگل از این نام استفاده کرده‌است و در سال ۲۰۱۳ الگوریتمی را به نام همین پرنده نامگذاری کرده‌است که کارش تضمین انطباق نتایج با آنچه کاربر انتظار دارد است.