در فصل پاییز و زمستان نیاز بدن به انرژی افزایش مییابد. در این فصل، سرما باعث ایجاد التهاب مفصل و درد میشود و از طرفی سرماخوردگی و آنفلوآنزا شیوع پیدا میکند؛ بنابراین مهم است که بتوان از بروز چنین بیماریهایی پیشگیری کرد.
مصرف این ویتامینها را در فصول سرد سال خیلی جدی بگیرید
به گزارش آیزندگی، بسیاری از این بیماریهای زمستانی به علت کمبود مواد معدنی یا ویتامین رخ میدهد؛ از این رو با مصرف ویتامینها، میتوان انرژی مورد نیاز بدن را تامین و از بروز این بیماریها پیشگیری کرد.
بنابر اعلام دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، پنج ویتامین مورد نیاز بدن برای فصول سرد سال شامل موارد ذیل است:
_ ویتامین C: شروع پاییز و زمستان همراه با عفونتهایی مانند سرماخوردگی، سرفه، تب و آنفلوآنزا است. این در حالی است که مصرف ویتامین C منجر به تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش طول دوره این بیماریها میشود. ویتامین C نوعی آنتی اکسیدان است که باعث کاهش التهاب در بدن نیز میشود. در زمستان میتوانید ویتامین C مورد نیاز خود را از طریق مصرف مرکبات، سبزیجات تیره رنگ و مکملهای این ویتامین دریافت کنید.
ویتامین D: اگرچه مصرف ویتامین D در تمام طول سال مورد نیاز است، اما در فصل زمستان و با مایل شدن نور خورشید، نیاز شما به این ویتامین بیشتر میشود. در طول زمستان احتمال بروز دردهای استخوانی و مفصلی به دلیل عدم تابش کافی نور خورشید بیشتر است. به گفته متخصصان تمام بزرگسالان زیر ۷۰ سال باید روزانه ۶۰۰ واحد بین المللی ویتامین D مصرف کنند و حداقل ۳۰ دقیقه در معرض نور مستقیم خورشید باشند.
ویتامین E: مصرف این ویتامین برای کمک به حفظ سلامت پوست ضروری است و از خشکی پوست در زمستان جلوگیری میکند. گوشت و ماهی، اسفناج، بروکلی، بادام سرشار از این ویتامین هستند.
ویتامین B کمپلکس: تمام ویتامینهای گروه B را در زمستان به میزان کافی مصرف کنید. این ویتامینها کربوهیدرات را به انرژی تبدیل میکند تا چربیها و پروتئینها برای سوخت، مصرف شود. به همین دلیل است که با مصرف ویتامین B به ویژه ویتامین B ۱۲ افسردگی و اضطراب ناشی از کوتاه شدن روزها در زمستان را کاهش میدهد.
امگا ۳: این یک ویتامین نیست اما نقش مهمی در فصل زمستان برای سلامت شما دارد. اسیدهای چرب امگا ۳ سطح چربی خوب خون یا “اچ دی ال” را حفظ میکنند. بسیاری از افراد در طول زمستان دچار بیماریهای مفصلی میشوند و این در حالی است که مصرف امگا ۳ منجر به کاهش درد و سفتی مفصلی که از نشانههای آرتروز و آرتریت روماتوئید است، میشود.