به گزارش آي‌زندگی، مریم طاهری درباره مشکلات اجتماعی و روانی این جمعیت اظهار داشت: یکی از معضلات اصلی ناشنوایان برقراری روابط اجتماعی است.وی تصریح کرد: این جمعیت احساس می‌کند که مخاطب پیام او را درک نمی‌کند، زیرا به وضوح سخن مخاطبان را متوجه نمی‌شود و بنابر این احتمال برداشت اشتباه و سوءتفاهم داده و این امر او را دچار اضطراب و نگرانی می‌کند.
طاهری تاکید کرد: این اضطراب و استرس سبب می‌شود، ناشنوا ترجیح دهد ارتباطات اجتماعی را کاهش داده و تنها باشد، از اجتماعات دوری کند و کاهش این ارتباطات اجتماعی و انزواطلبی به صورت ناخودآگاه اعتماد به نفس او را کاهش می‌دهد.وی توضیح داد: این امر همچنین سبب می‌شود، ناشنوا به صورت ناخودآگاه احساس کند که قضاوت می‌شود و یک تبعیض با جمعیت سالم حاکم است. بنابراین چگونگی برخورد مخاطبان ناشنوایان یکی از مهمترین عوامل کاهش مشکلات این جمعیت در برقراری ارتباطات اجتماعی محسوب می‌شود.
ضرورت پرهیز از عجله در برقراری ارتباط با ناشنوایان
به نقل از ایرنا، این روان‌درمانگر با بیان اینکه «صبوری» اولین ضرورت مخاطبان ناشنوا است، ادامه داد: مخاطبان ناشنوایان باید صبور باشند و در برقراری ارتباط و همچنین گفت وگو عجله نکنند. این جمعیت در برقراری ارتباط و مکالمه نگران خواهد شد که به جهت تامل او گفت وگو قطع شود، طرف مقابل خسته شود و بنابر این، مخاطب ناشنوا باید صبور باشد.وی اضافه کرد: مخاطبان این جمعیت همچنین در ظاهر نباید نشان دهند که تحت شرایط سخت قرار گرفته و برای ادامه و اتمام مکالمه عجله دارند که این عامل سبب افزایش اضطراب و نگرانی ناشنوایان خواهد شد.
طاهری افزود: فقدان صبوری و تضعیف ارتباطات اجتماعی علاوه بر کاهش اعتماد به نفس سبب اختلال در تمرکز ناشنوایان شده و گاه با دوری از اجتماعات، بروز برخی از اختلالات روانی نظیر افسردگی، حملات پانیک (وحشت‌زدگی) را به دنبال خواهد داشت.
(اختلال وحشت‌زدگی «پانیک» نوعی وضعیت روانی از گروه اختلالات اضطرابی است که با هجوم ناگهانیِ وحشت به بیمار و ترس شخص از وقوع مجدد مشخص می‌شود و با علایمی همچون تپش قلب، عرق‌کردن، احساس تنگی نفس و فشردگی در قفسهٔ سینه، احساس ازدست‌دادن تعادل یا گیجی همراه است.)
وی یادآور شد: این جمعیت همچنین به دلیل مصرف انرژی بالا در برقراری این ارتباطات گاه احساس خستگی کرده و نمی‌تواند کسب مهارت کند، اما در صورت حضور در محیط‌های اجتماعی، پذیرش در جمع، مشاهده صبر و آرامش خانواده، نزدیکان و وابستگان و برخی سخنان اعضای خانواده نظیر “نگران نباش، ما صبور هستیم و می‌توانی روی ما حساب کنی” از این مشکلات می‌کاهد.
این مشاور خاطرنشان کرد: یکی دیگر از معضلات اصلی ناشنوایان، احساس عدم امنیت است، ناشنوا گاها احساس می‌کند توسط دیگران درک نمی‌شود، زیرا واضح نمی‌تواند احساسات خود را منتقل کند. بنابراین احتمال می‌دهد، پشت سر او صحبت کنند و این مساله احساس عدم امنیت شدیدی را برای او رقم می‌زند.
طاهری گفت: بنابراین خانواده و دوستان یک ناشنوا باید مراقب ظواهر امر، گفت وگو و زبان بدن خود باشند که این احساس به ناشنوا منتقل نشود و او احساس عدم امنیت نکند. در اجتماعات شلوغ نیز به دلیل صداهای زمینه‌ای، احتمال می‌رود که ناشنوا به طور کامل نتواند متوجه اصوات شده و بر این اساس، مخاطبان تلاش کنند که چهره به چهره ناشنوا باشند و گفت وگو کنند.
تاثیر فراگیری زبان اشاره در برقراری ارتباط با ناشنوایان
طاهری اضافه کرد: یکی از عوامل موثر در برقراری ارتباط با ناشنوایان فراگیری زبان اشاره است. خانواده یک ناشنوا باید زبان اشاره را آموزش ببیند، از ابزار و فناوری‌های روز برای برقراری این ارتباط استفاده کند و با بهره‌گیری از امکانات و تسهیلات جدید تلاش کنند، ناشنوایان نیز از این تکنولوژی‌ها استفاده کنند.
به گفته این روانشناس بالینی، تقویت این ارتباطات اجتماعی و دوستانه و همچنین مراقبت از این روابط مانع از احساس تنهایی و انزواطلبی به عنوان مهمترین آسیب اجتماعی در این قشر خواهد شد.