هشدار برای استفاده کنندگان داروهای رقیق کننده خون

به گزارش آی زندگی و به نقل از health، بسیاری از افراد مبتلا به بیماری قلبی از داروهایی استفاده می‌کنند که به جلوگیری از لخته شدن خون کمک می‌کند؛ اما این داروها که به آنها رقیق کننده خون گفته می‌شود؛ یک عارضه جانبی به نام افزایش خطر خونریزی دارند.

عوامل زیادی می‌توانند خطر خونریزی فرد را افزایش دهند، به ویژه در سن بالا.

داروهای پیشگیری کننده از لخته

داروهای پیشگیری کننده از لخته به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: داروهای ضد انعقاد و داروهای ضد پلاکت.

اکثر افرادی که از حمله قلبی جان سالم به در بردند؛ برای جلوگیری از تکرار حملات قلبی روزانه آسپرین مصرف می‌کنند.

این داروی ضد پلاکت به طور معمول برای جلوگیری از اولین حمله قلبی توصیه نمی‌شود، زیرا در بیشتر افراد خطر خونریزی خطرناک‌تر از خطر حمله قلبی  است.

سایر داروهای ضد پلاکتی در حین و بعد از حمله قلبی و زمانی که فرد استنت دریافت می‌کند تجویز می‌شود.

برخی از افراد داروهای ضد انعقاد و ضد پلاکت را با هم مصرف می‌کنند.

چه چیزی خطر خونریزی را افزایش می‌دهد؟

برخی از بیماری‌های مزمن نیز خطر خون ریزی را افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، بیماری کبد می‌تواند بر سطوح خونی دخیل در لخته شدن اثر بگذارد و بیماری کلیوی می‌تواند بر عملکرد طبیعی پلاکت‌ها تأثیر بگذارد.

یک گروه بزرگ از داروهایی که خطر خونریزی را افزایش می‌دهند، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) هستند، از جمله مسکن‌های بدون نسخه ایبوپروفن و ناپروکسن (Aleve) و همچنین داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند سلکوکسیب (Celebrex) و دیکلوفناک.

داروهای ضد انعقاد به خودی خود باعث خونریزی نمی‌شوند. خونریزی ناشی از برش در دیواره رگ خونی است. اما داروهای ضد انعقاد با واکنش طبیعی بدن برای فرونشاندن خونریزی تداخل دارند. بنابراین ممکن است خونریزی بدون وقفه ادامه یابد و جدی‌تر شود.

علائم هشدار دهنده خطر افزایش خونریزی چیست؟

برخی از افرادی که داروهای ضد انعقاد مصرف می‌کنند، بعد از اصلاح با تیغ متوجه خونریزی می‌شوند یا خونریزی بینی دارند که خیلی طول می‌کشد تا قطع شود.

کبودی‌های مکرر یا بزرگ یک علامت بالقوه نگران کننده است. در صورت داشتن این علائم حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.