راهکارهایی برای تربیت بهتر تک فرزند

به گزارش آی‌زندگی، ما اغلب تصور می‌کنیم که تربیت تک‌فرزند از داشتن چند فرزند دشوارتر است. می‌ترسیم که او دمدمی مزاج و متوقع بار بیاید، یاد نگیرد که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند، نتواند افکارش را با افراد دیگر به اشتراک بگذارد و کلاً در معاشرت با دیگران با مشکل مواجه شود. توصیه ما به شما این است که چنین پیش‌فرض‌هایی را کنار بگذارید! در اینجا نکاتی برای داشتن خانواده‌ای هماهنگ و شاد به‌رغم داشتن تک‌فرزند،‌ گردآوری شده ‌است.

۱. به کودکتان یاد بدهید که تنها بازی کند

وقتی کودک، خواهر و برادری در خانه ندارد تا با آن‌ها بازی یا دعوا کند، خیلی زود حوصله‌اش سر می‌رود. از این‌رو او دوست دارد تا شما تمام وقت خود را به او اختصاص ‌دهید. اما لازم است تا شما محدودیت‌هایی را تعیین کنید و به او بیاموزید که بدون حضور همیشگی شما و با اسباب‌بازی‌هایش سرگرم شود.پیشنهاد می‌کنیم فعالیت‌هایی را آغاز کنید و سپس اجازه دهید تا او به تنهایی به کار خود ادامه دهد؛ به او توضیح دهید که شما نیز وظایف خودتان را دارید و به همین دلیل نمی‌توانید دائماً در اختیار او باشید. برای شروع، در همان مکانی که کودک بازی می‌کند، کارهایتان را انجام دهید تا ناگهان احساس تنهایی نکند. بعد از چند ماه، او قادر خواهد بود به تنهایی در اتاق خود بازی کند چون می‌داند که شما یا در آشپزخانه هستید یا در اتاق نشیمن، پس احساس ترس و تنهایی نخواهد کرد.

۲. تک‌فرزندتان را بیش از حد لوس نکنید!

تک‌فرزندها معمولاً به لوس بودن معروف هستند! البته همه والدین برای شاد کردن فرزندان خود هر کاری که از دستشان برآید انجام می‌دهند. اما اگر والدین یک فرزند تنها هستید، از سنین کودکی، وی را عادت دهید تا با دوستان و بچه‌های هم‌سن و سال فامیل ارتباط و تعامل داشته باشد.

جلوی بچه‌های هم‌سن و سالش قابلیت‌های فرزندتان را بیش از حد پُررنگ نکنید چون این احتمال وجود دارد که به جرم لوس بودن از سوی این بچه‌ها، طرد و بیش از حد احمق فرض شود!

۳. هرچه کودک خواست در اختیارش قرار ندهید

برچسب دیگری که به تک‌فرزندها زده می‌شود این است که آن‌ها دمدمی‌مزاج هستند. اگر می‌خواهید تک‌فرزندتان با چنین خصوصیتی رشد نکند، توصیه می‌کنیم که تمام خواسته‌هایش را برآورده نکنید، به‌موقع به او «نه» بگویید و در مواقع ضروری جلوی وی بایستید.

لازم است معیارها و قوانین مورد نیاز برای تربیت درست و اصولی را در اختیار وی قرار دهید. به این ترتیب کودک بعدها راحت‌تر خودش را با قوانین مدرسه و زندگی در اجتماع تطبیق می‌دهد و قادر خواهد بود تا جایگاه خود را در میان سایر دانش‌آموزان پیدا کند.

۴. فرزندتان را در تماس با سایر کودکان قراردهید

اگر فرزندتان خواهر و برادری ندارد، این بدان معنا نیست که باید تنها زندگی کند! برعکس، لازم است تا او از همان کودکی با دوستان خود ارتباط داشته باشد. آنها را مرتب به خانه‌تان دعوت کنید و به فرزندتان فرصت بدهید تا روابط اجتماعی خود را توسعه دهد، بازی کند و با دیگران تعامل داشته باشد. به او کمک کنید تا در پارک برای خودش دوست پیدا کند یا عصرها با کودکان فامیل بازی کند. با انجمن‌های محله و خانه‌های فرهنگ که فعالیت‌های گروهی بچه‌ها را سازماندهی می‌کنند، در تماس باشید و مطمئن شوید که دلبندتان می‌تواند شخصیت خود را بسازد و در مقابل گروه، احساس درماندگی نکند. به این ترتیب او بعدها در مهدکودک یا مدرسه، احساس بهتری خواهد داشت.

۵. با کودکتان همانند یک کودک رفتار کنید و نه یک بزرگسال!

تک‌فرزندها تنها مرکز توجه والدین خود هستند، چون خواهر و برادری وجود ندارد تا توجه والدین به سمت آن‌ها منحرف شود. داشتن این رابطه ممتاز با بزرگسالان، عزت نفس و بلوغ آن‌ها را افزایش می‌دهد، علاقه آنها به فعالیت‌های فکری و نیز ذوق آن‌ها را برای مکالمه با بزرگسالان ارتقا می‌دهد و در یک کلام آن‌ها را علاقه‌مند به مطالعه، زبان و تفکر بار می‌آورد.

خوب است که وی را وارد زندگی بزرگسالان کنید، به شرطی که این بلوغ زودرس را بیش از حد گسترش ندهید. از صحبت کردن با او در مورد موضوعاتی که هنوز برای درک آنها بزرگ نشده ‌است، اجتناب کنید یا به‌طور سیستماتیک او را به سمت فعالیت‌های آموزشی محض سوق ندهید چون وی را از خیال‌پردازی، بازی و شادی محروم خواهید کرد.

۶. بیش از حد از فرزندتان محافظت نکنید

تک‌فرزند، به‌طور خودجوش والدین را به این سمت سوق می‌دهد تا همواره از او در برابر همه خطرات زندگی محافظت کنند. مشکلی نیست که خود را سپر بلای فرزندتان قرار دهید اما دقت کنید تا این رویه به محافظت افراطی تبدیل نشود!

جملاتی مثل: «چه کار می‌کنی؟ کجا میری؟ مراقب این باش، مراقب آن باش! و…» به‌مرور بار منفی سنگینی به همراه خواهد داشت. شما باید متوجه باشید که همه ترس‌های شما روی یک کودک متمرکز است و این احتمال وجود دارد که به‌دنبال این ترس‌های افراط‌گونه، او ترسو شود و حتی گاهی اوقات شهامت انجام بسیاری از کارها را خارج از مامن امن خانواده نداشته باشد.

تک‌فرزندها نه‌تنها حامل امیدهای والدین خود بلکه حامل نگرانی‌ها و ترس‌های پدر و مادر نیز هستند به‌طوری‌ که اجازه هرگونه ابتکار و خلاقیتی را از ایشان سلب می‌کند. بنابراین به ایشان اجازه دهید تا زندگی و تجارب خودشان را داشته باشند و درنهایت گلیم خود را به تنهایی و با موفقیت از آب بیرون بکشند.

۷. به او بگویید چرا تک‌فرزند خانواده است

کودک در سن ۳ تا ۴ سالگی با مفهوم تک‌فرزندی آشنا می‌شود. اگر فرزندتان در این سنین تقاضای خواهر یا برادر کرد، به وضوح تصمیم خود را در این خصوص به وی توضیح بدهید. اگر عزمتان را جزم کرده‌اید که به هر دلیلی فرزند دیگری نداشته باشید، این حق او است که در جریان قرار بگیرد.

_{منبع: سلامت}