به گزارش آی‌زندگی، آیا تا حالا از خودتان پرسیده‌اید که پپتید چیست و دقیقا چه کاری برای پوست انجام می‌دهد؟ آیا وجود پپتیدها در یک محصول مراقبت از پوست، ارزش خرید آن را بیشتر می‌کند؟
پپتید چیست و چه عملکردی دارد؟
قبل از این‌که درباره پپتیدها صحبت کنیم، باید اطلاعاتی درباره اسیدهای آمینه داشته باشیم. به‌گفته دکتر ویتنی بووی، متخصص پوست‌ومو در نیویورک، «پپتیدها در گروه اسیدهای آمینه قرار می‌گیرند که همان بلوک‌های سازنده پروتئین در بدن ما هستند و بنابراین در شکل‌گیری کلاژن پوست هم نقش دارند. بدون این پروتئین‌ها، ما دچار چین‌وچروک‌های پوستی، شکستگی ناخن‌ها، خشکی موها و حتی شکستگی موها می‌شویم». دکتر دیان رابینسون هم می‌گوید: «پپتیدها نه‌تنها به‌عنوان بلوک‌های سازنده برای کلاژن‌های جدید عمل می‌کنند، بلکه برای رشته‌های الاستین هم مهم هستند. این رشته‌ها جایگاه مهمی در شکل‌گیری پوست دارند و استحکام و کشسانی خاصی به پوست می‌دهند». علاوه بر ضروری بودن برای ساختار و عملکرد پوست، پپتیدها در همه سلول‌های انسانی یافت می‌شوند و نقش مهمی در عملکردهای بدن دارند. بنابراین ما همیشه به پپتیدها نیاز داریم، چون در صورت فقدان پپتیدها، بدن ما دیگر نمی‌تواند عملکرد درستی داشته باشد. حتی شکل‌گیری آنزیم‌ها و هورمون‌ها نیز در بدن تحت تاثیر پپتیدها قرار دارد.
پپتیدها چه عملکردی برای پوست دارند؟
اگر پپتیدها به‌طور طبیعی در بدن وجود دارند، پس چرا به پپتید بیشتری نیاز داریم؟ پاسخ بسیار ساده است: افزایش سن و پیری. به‌گفته دکتر رابینسون «پس از ۳۰ سالگی، ما سالانه ۱ درصد از کلاژن باقیمانده بدن را از دست می‌دهیم. کانال‌های ارتباطی و طبیعی پوست هم همگام با افزایش سن ضعیف می‌شوند و کُند عمل می‌کنند». اما آغشته کردن پوست به پپتیدها لزوما میزان آنها را در بدن بیشتر نمی‌کند، چون عملکرد پپتیدها پیچیدگی خاص خودش را دارد. بدن پس از تماس با این پپتیدها تصور می‌کند که شما به التیام و درمان نیاز دارید و درنتیجه خودش را به کلاژن‌سازی بیشتر در قسمت‌هایی که دچار کمبود شده‌اند، وادار می‌کند.
مثلا اگر مچ پا دچار آسیب‌دیدگی شده باشد، این پپتیدها به بدن می‌گویند که تلاش‌های ترمیمی خودش را روی ترمیم مچ پا متمرکز کند. اگر پوست به پیری زودرس مبتلا شده باشد، آن‌وقت این پپتیدها کلاژن‌سازی پوست و حتی شکل‌گیری اسید هیالورونیک را در بدن افزایش می‌دهند تا از این طریق کیفیت بهتری به پوست بدهند و سلامتی مطلوب را به سد دفاعی پوست بازگردانند. وقتی که پپتیدهای موضعی را در قالب محصولات مرطوب‌کننده یا سرم‌ها به بدن معرفی می‌کنید، درواقع پوست تصور می‌کند که جایی از بدن دچار جراحت شده است و درنتیجه روندهای کلاژن‌سازی بیشتر را فعال می‌سازد.
وقتی که از پپتیدها در محصولات مراقبت از پوست صحبت می‌کنیم، همه پپتیدها با همدیگر برابر نیستند، زیرا بعضی از آنها اثربخشی بهتری دارند. پپتیدهای حامل، مواد معدنی را به پوست می‌رسانند تا از این طریق کلاژن‌سازی را تقویت کنند، درحالی که پپتیدهای مهارکننده آنزیم‌ها باید تجزیه طبیعی کلاژن را در بدن مهار کنند. پپتیدهای پیام‌رسان هم به قسمت‌های مختلف بدن می‌گویند که باید کلاژن، الاستین و پروتئین‌های بیشتری تولید کند. پپتیدهایی که در قالب انتقال‌دهنده عصبی طراحی شده‌اند نیز تاثیری شبیه به بوتاکس دارند و به صاف‌سازی چین‌وچروک‌های پوستی کمک می‌رسانند.
منبع: سلامت