به گزارش آی زندگی، این فیلم را ناسا از کوههای پلوتون گرفته است. اینکه این کوهها چقدر بزرگ هستند، هنوز معلوم نیست.
پلوتون Pluton یا پلوتو Pluto سیارهٔ کوتولهٔ کمربند کویپر در منظومهٔ خورشیدی است که در هنگام کشف آن توسط کلاید تامبا در سال ۱۹۳۰ تا ۲۴ اوت ۲۰۰۶ نهمین سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی به حساب آمده بود؛ اما اکنون بنا بر تعریف تازهٔ اتحادیهٔ بین‌المللی اخترشناسی از سیاره، «پلوتون» یک سیارهٔ کوتوله و همچنین به عنوان نخستین نمونه از ردهٔ جدید جرم فرانپتونی است. گرچه برخی از ستاره‌شناسان با قراردادن پلوتون در ردهٔ سیاره‌های کوتوله مخالفند و همچنان آن را یک سیارهٔ معمول می‌دانند.«پلوتو» گویش زبان انگلیسی است و در زبان فرانسوی به آن «پلوتون» می‌گویند. سیارهٔ پلوتون در افسانه‌های روم باستان نام خدای زیرزمینی بوده و انگیزهٔ این نام‌گذاری فاصلهٔ بسیار دور این جرم آسمانی از خورشید بوده‌است. پلوتون بزرگ‌ترین جسم فضایی در منظومهٔ خورشیدی است که تا پیش از گذر کاوشگر فضایی نیوهورایزنز (افق‌های نو) از کنار آن در ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ۱۱:۴۹ (UTC)، هیچ‌یک از مأموریت‌های فضایی از سوی زمین به آن نرسیده بودند. سیارهٔ پلوتون ساختاری از سنگ و یخ دارد و کره‌ای کوچک است که یک‌سوم ماه جرم آن می‌باشد. قطر پلوتون ۲٬۳۷۰ کیلومتر است و این سیارهٔ کوتوله می‌تواند گاهی از زمین تا فاصلهٔ ۷٫۵ میلیارد کیلومتری دور باشد. چهار لکهٔ سیاه سطح پلوتون که به کمربند تیرهٔ دور استوای پلوتو متصل هستند و تقریباً به یک اندازه و به یک فاصله هستند توجه دانشمندان را به خود جلب کرده‌اند. سیارهٔ پلوتون از نظر میزان جرم و حجم، هجدهمین جسم در منظومهٔ خورشیدی است.