به گزارش آی زندگی، در این قاب تصویری ۴ نوع ببر را مشاهده می‌کنید: ببر طلایی، ببر سفید برفی، ببر بنگال و ببر سفید.
ببر طلایی که گاهی ببر توت‌فرنگی نیز نامیده می‌شود، ببری با تنوع رنگی ناشی از یک ژن مغلوب است. ببر طلایی مانند ببرهای سفید و ببرهای سیاه، یک فرم رنگی است و نه یک گونه یا زیرگونهٔ جداگانه. رنگ ببر طلایی، بلوند یا طلایی کم‌رنگ است و دارای راه‌راه‌های قرمز-قهوه ای (نه سیاه) است که ناشی از یک ویژگی مغلوب به‌نام «باند پهن» است که بر تولید رنگ سیاه در طول چرخهٔ رشد مو تأثیر می‌گذارد. رنگ‌هایی به‌جز رنگ معمول ببرها، نارنجی با نوارهای سیاه، در طبیعت دیده می‌شود، اما درصد بسیار کمی دارد. بخشی از بدن ببرهای طلایی مانند بخش‌هایی از شکم و پاها سفید و کم‌رنگ است.
واقعیت این است که ببرهای سفید برفی یک گونه در خطر انقراض نیستند، بلکه نتیجه یک ناهنجاری ژنتیکی نادر است که نیازی به حفاظت ندارد.
ببر بنگال (Panthera tigris tigris) یکی از زیرگونه‌های ببر است که بیشتر در هند و بنگلادش یافته می‌شود. همچنین می‌توان آنها را در نپال، پاکستان، بوتان، میانمار و تبت جنوبی یافت. به‌طور سنتی، پس از ببر سیبری دومین زیرگونهٔ بزرگ (از نظر اندازه) در نظر گرفته می‌شوند، هرچند ببرهای بنگال شمالی اغلب بزرگ‌تر از ببرهای سیبری هستند. تاکنون سنگین‌ترین ببرهای بنگال که به منظور پژوهش در نپال گرفته شدند، از ببرهایی که به تازگی در سیبری گرفته شده‌اند سنگین‌تر بوده‌اند. ببرهای بنگال زمانی در خطر انقراض قرار داشتند اما جریمه شکار آنها افزایش یافت و تعداد آنها افزایش پیدا کرد و از خطر نجات یافتند.
ببر سفید گونهٔ جهش‌یافتهٔ مغلوب از ببر بنگال است که گه‌گاه در طبیعت در آسام، بنگال، بیهار و به‌ویژه ریوا دیده‌می‌شود.