توسعه مدل جدیدی از سلول‌های بنیادی برای درمان نارسایی ریه نوزادان

به گزارش آی‌زندگی، فتق دیافراگم مادرزادی(CDH) یک بیماری شایع است که از هر ۲۵۰۰ تولد یک مورد را مبتلا می‌کند. تا ۳۰ درصد از نوزادان مبتلا به این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. مشکل اصلی ریه توسعه نیافته است. این بیماری همچنین شامل سوراخی در دیافراگم است که جراحان اطفال با بستن آن در هفته اول زندگی آن را اصلاح می‌کنند. تا به حال، دانش پزشکی کمی در مورد چگونگی ایجاد فتق دیافراگم مادرزادی وجود داشته است.

به نقل از ایسنا، دکتر «ریچارد واگنر» جراح اطفال و دانشمند در بیمارستان دانشگاه لایپزیگ، با محققان بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون برای ایجاد یک مدل سلولی جدید برای بیمار در دانشکده پزشکی هاروارد همکاری کرد. محققان با استفاده از مدل خود، راه‌های ممکن برای درمان این بیماری را بررسی کردند. فتق دیافراگم مادرزادی یکی از مرگبارترین نقایص مادرزادی است. این موسسه در بیانیه‌ای مطبوعاتی اعلام کرد برای درک بهتر و درمان این بیماری در آینده، یک تیم بین المللی از محققان شامل بیمارستان دانشگاه لایپزیگ یک مدل سلولی جدید را در آزمایشگاه طراحی کردند و یک درمان دارویی را نیز آزمایش کردند.

درمان فوری

نوزادان مبتلا به فتق دیافراگم مادرزادی، بلافاصله پس از تولد روی دستگاه تنفس مصنوعی قرار می‌گیرند. دکتر واگنر، نویسنده اول این مطالعه توضیح داد: ما توانستیم سلول‌های بنیادی را از مایعی که از ریه‌های بچه‌ها کشیده می‌شود، جدا کنیم و آنها را در آزمایشگاه رشد دهیم. دکتر لایپزیگ در حین کار به عنوان محقق فوق دکترا در ایالات متحده، سلول‌های بنیادی را در آزمایشگاه به همراه محققان آمریکایی بررسی کرد و مدل‌های سلولی راه‌های هوایی بیماران کوچک را طراحی کرد. این به آنها برای اولین بار دسترسی به بافت ریه انسان زنده مبتلا به فتق دیافراگم مادرزادی را داد. آنها سپس سلول‌های بنیادی ریه‌های سالم و توسعه نیافته را با یکدیگر مقایسه کردند.

اهداف درمانی در دوران بارداری

هنگامی که محققان به خواص مولکولی سلول‌های بنیادی نگاه کردند، دریافتند که آن‌ها به دلیل التهاب تغییر یافته‌اند. با این حال، درمان دارویی در مدل سلولی قادر به بازیابی عملکرد بود. محققان گفتند: ما همچنین این فرآیند را در مدل‌های حیوانی آزمایش کردیم و نشان دادیم که این درمان به رشد بهتر ریه در آنجا نیز کمک می‌کند.

دکتر واگنر افزود: با همان درمان دارویی، ما توانستیم هم در سلول‌های انسانی در ظرف پتری و هم در موجود زنده در مدل حیوانی تثبیت‌شده به اثرات مثبت برسیم. درمان با استروئید دگزامتازون انجام شد. این دارو در حال حاضر در عمل بالینی برای القای بلوغ ریه در جنین زمانی که خطر زایمان زودرس در دوران بارداری وجود دارد استفاده می‌شود. آنچه که بسیار جذاب است این واقعیت است که ما از قبل می‌دانیم که این دارو در بارداری مضر نیست. اگر بخواهیم داده‌های بیشتری را در تحقیقات آزمایشگاهی جمع‌آوری کنیم، می‌توان بعداً در آزمایش‌های بالینی بررسی کرد که آیا استفاده از دارو در دوران بارداری برای کاهش التهاب احتمالی در ارگانیسم و کمک به رشد ریه‌ها مزایایی دارد یا خیر. دکتر واگنر، افزود که هدف آنها در آینده این است که بتوانند مستقیماً پس از تشخیص فتق دیافراگم، که در حدود هفته بیستم بارداری اتفاق می‌افتد، با دارو به بیماران کمک کنند.

یافته‌های این مطالعه در مجله «American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine» منتشر شده است.